پكيج‌هاي تجاري لوله آبي آب گرم
از طراحي اوليه ديگ‌هاي آب گرم در نيمه دوم قرن هجدهم، ديگ‌هاي آب گرم لوله آبي دستخوش هزاران تغيير شد. همه آنان اساساً به‌خاطر تقاضاي ظرفيت‌هاي بيشتر، ايمني زيادتر و عمر مفيد طولاني‌تر بود. نخستين بخش از قرن نوزدهم اولين كاربرد طبلكهاي ديگ را به خود ديد و چرخش آب را معرفي كرد. الزامات فشار بالاتر كه در اواخر قرن نوزدهم پديد آمد، صنعت را از چدن و آهن ساده به سمت فولاد سوق داد. پيشرفت، با حذف تنظيمات آجرها، ورود لوله‌هاي خم‌دار و واحدهاي چند طبلكه، به كاربردن فناوري چرخش تحت‌فشار و همچنين معرفي طراحي‌هاي جريان مخالف (گاز دودكش به آب) براي بيشينه كردن انتقال گرما و بهبود كارايي ادامه پيدا كرد.
به‌خاطر وجود مسئوليت‌هاي تقسيم‌بندي‌شده در مديريت اخير، صنعت آمادگي لازم براي معرفي واحدهاي پكيج ديگ لوله آبي تجاري (PCWT) را پيدا كرد. پكيج ديگ‌هاي لوله آبي تجاري مدرن، مهندسي شد، ساخته شد و از لحاظ مواد، طرز كار و عملكرد توسط يك كارخانه با يك سازنده مرتب‌كننده و با فرض مسؤوليت براي كليه اجزاء در واحد مونتاژ شده نظير مشعل، ديگ، كنترل‌ها و اجزاء كمكي، تضمين شد. پكيج‌هاي ديگ لوله آبي معمولاً با آتش، قبل از حمل آزمايش مي‌شوند.بيشتر پكيج‌هاي ديگ لوله آبي امتداد خطي از نسل طراحي‌هاي مقدماتي قرن نوزدهم هستند كه براي كاربرد پكيجي اصلاح شده‌اند