دماسنج گالیله
به هر حبابی برچسب فلزی کوچکی متصل شده است که نشان دهنده دماست. نماد عدد و درجه ای در روی برچسب حکاکی شده است. این برچسب های فلزی در واقع با وزنه تعادلی کالیبره شده اند. وزن هر برچسب اندکی متفاوت از دیگران است. چون حباب ها همه در شیشه به طور دستی دمیده می شوند در واقع اندازه و شکل مشابهی ندارند. حباب ها با افزودن میزان معینی مایع به آنها کالیبره می شوند چون آنها چگالی دقیق یکسان دارند. بعد از آن برچسب های وزنی به حباب ها متصل اند که هر یک به اندازه بسیار اندکی در چگالی ( نسبت جرم به حجم) نسبت به حباب های دیگر متفاوت هستند و چگالی همه آنها خیلی نزدیک به چگالی آب مجاور است.
اگر این موضوع را می خوانید پس می دانید که هر شی غوطه ور در مایع دو نیروی اصلی را تجربه می کند: کشش رو به پایین ثقلی و کشش رو به بالای شناوری. این نیروی رو به پایین ثقلی باعث می شود این دماسنج کار بکند.
ایده پایه ای این است که همانطور که دمای هوای بیرون دماسنج تغییر می کند پس دمای آب مجاور حباب ها نیز فرق می کند. همانطور که دمای آب فرق می کند یا منبسط یا منقبض می شود و در نتیجه چگالی آن نیز تغییر می کند. پس در هر چگالی، بعضی حباب ها شناور خواهند شد و بعضی دیگر فرو خواهند رفت. حبابی که غرق می شود نشان دهنده دمای تقریبی حاضر است. به مثال توجه کنید:
پنج حباب در دماسنج قرار دارد:
حباب آبی که نشان دهنده ۶۰ درجه است
حباب زرد نشان دهنده ۶۵ درجه است
حباب سبز نشان دهنده ۷۰ درجه است
حباب ارغوانی نشان دهنده ۷۵ درجه است
حباب قرمز نشان دهنده ۸۰ درجه است
حباب آبی (۶۰ درجه) سنگین ترین (چگال ترین) حباب است و هر حباب بعد از آن نسبتا سبک تر است و حباب قرمز سبک ترین می شود. حال دمای اتاق ۷۰ درجه است. چون هوای مجاور ۷۰ درجه است می دانیم آب درون دماسنج هم حدود ۷۰ درجه است. حباب های آبی و زرد (۶۰ و ۶۵ درجه به ترتیب) چون چگالی بیشتری نسبت به آب در این دما دارند فرو می روند. حباب های ارغوانی و قرمز هر یک چگالی دارند که کمتر از آب مجاور است پس در قسمت بسیار بالاتر دماسنج شناور می شوند. هر موقع که حباب سبز که مدرج شده ۷۰ درجه را نشان می دهد که دمای مشابه همان آب است و اندکی فرو می رود به منظور اینکه آنها فقط در زیر حباب های ارغوانی و قرمز شناور می شوند در نتیجه دمای اتاق را نشان می دهد.